Lyrics
Madrugada de san Xoan,
madrugada máis garrida,
que baila o sol cando nace,
e rí cando morre o día.
¿Onde vai nosa señora,
onde vai Santa María?
-Vai cara a banda do mar,
vai cara a banda da ría.
¿Que dis a virxe, que dis,
que dis Santa María?
-¿Cal será a meniña, cal
que colla a frol d'augoa fria?
-Non será dama nin deuda,
que será a princesa Aldina,
a princesa namorada
filla do rei de Galicia
tan feitiña e tan bonita
aqueles seus ollos craros
do color d'augoa da ría.
Soio ti, Aldina, serás
quen leve a frol d'augoa fria.
érguete do leito, nena,
ven cara a banda do mar,
qu'anque ti veñas soíña
en compaña has de tornar.
Erguete do leito, nena,
ven cara a banda da ría,
qu'anque ti soíña veñas
tornarás en compañía.
Na torre do real palacio,
anque inda está lonxe o día,
móvense os liños dun leito;
algunha xente se erguía
"¡É a princesa! ¡Deul-a garde!"
Era a moi garrida Aldina
que vai día de San Xoán
catal-a frol d'augoa fria.
