Biografia
-
Lata aktywności
1972 – teraz (53 lata)
-
Założono w
New York, New York, Stany Zjednoczone
-
Członkowie
- Airto Moreira
- Al Di Meola (1974 – teraz)
- Bill Connors (1973 – 1974)
- Chick Corea
- Flora Purim
Return to Forever – amerykański zespół jazzrockowy założony i prowadzony przez pianistę Chicka Corea. Razem z Weather Report i Mahavishnu Orchestra są uważani za najważniejszych przedstawicieli sceny jazzrockowej w latach 70.
Początek zespołu związany jest z muzycznymi poszukiwaniami lidera - Chicka Corei, który na przełomie lat '60 i '70 zasiadał za akustycznymi i elektrycznymi pianami grając na przełomowych dla jazzu albumach Milesa Davisa - "In A Silent Way", "Bitches Brew" i koncertach ery Woodstocku. Po odejściu pozostaje w bardzo awangardowym środowisku, jednak brak popularności granej przez niego muzyki free-jazzowej skłania Coreę do zmiany koncepcji granej muzyki. Stąd rodzi się pomysł Return to Forever.
Podwaliny pod zespół dała płyta o takiej właśnie nazwie, sygnowana jeszcze nazwiskiem Corei, nagrana w 1972 r. przez skład: Chick Corea - fortepian, Stanley Clarke - kontrabas, Joe Farrell - saksofon i flet, oraz brazylijską parę - perkusistę Airto Moreirę i wokalistkę Florę Purim. Choć nadal była to muzyka nowoczesna, bardziej wyraźne, chwytliwe tematy, szersze instrumentarium oraz akcenty latynoskie i hiszpańskie przyczyniły się do popularności płyty. W tym samym składzie, już jako Chick Corea & Return to Forever, zespół nagrywa jeszcze w tym samym roku płytę "Light as a Feather", która okazała się sukcesem - zwłaszcza dzięki kompozycji Spain (do dziś bardzo popularnego jazzowego standardu).
Mimo to zespół w tym składzie rozpada się i pozostaje tylko Stanley Clarke. Corea zmienia koncepcję muzyki na prawie całkiem zelektryfikowaną, do której dobiera perkusistę Lenny'ego White'a (którego znał już z sesji u Milesa Davisa) oraz młodego gitarzystę - Billa Connorsa. W takim składzie zarejestrowany został "Hymn of the Seventh Galaxy", z którego tytułowy utwór do dziś jest jedną z ikon jazzrockowego stylu gry. Wraz z tą płytą zespół zdobywa jeszcze większą popularność, jednak m.in. inna koncepcja grania Connorsa sprawia, że odchodzi i zespól przeżywa kolejną reorganizację.
Początkowo Corea angażuję na krótko gitarzystę z pogranicza jazzu, rythm'n'bluesa i klasyki - Earla Klugha, po czym szybko zmienia zdanie i sprawdza 19-letniego Ala Di Meolę. Wybór ten okazał się strzałem w dziesiątkę i rozpoczął najlepsze lata zespołu.
W składzie Chick Corea - fortepian i instrumenty klawiszowe, Stanley Clarke - kontrabas i bas elektryczny, Lenny White - perkusja, Al Di Meola - gitary, nagrywają kolejno albumy "Where Have I Know You Before" (1974), "No Mystery" (1975) i "Romantic Warrior" (1976), z których ostatni stał się bestsellerem. Zespół mieszał jazzrock, funk, elementy hiszpańskie (tu także wpływ Di Meoli) i akustyczne. Również instrumentarium Chicka zostaje wzbogacone o barwnie brzmiące syntezatory.
Po roku '76 Corea jeszcze raz rozwiązuje zespół w obecnej koncepcji, angażując ponownie Stanleya Clarke'a, Joe Farrella, ale także swoją żonę, wokalistkę - Gayle Moran (znana wcześniej z nagrań na płycie "Apocalypse" z Mahavishnu Orchestra), kolegę Clarke'a - perkusistę Gerry'ego Browna i sekcję dętą. Efektem prac jest nadal elektryczny, ale znacznie łagodniejszy album "Musicmagic" oraz jedyne, oficjalne nagranie koncertowe. Nowy styl zespołu został jednak bardzo krytycznie przyjęty przez fanów i recenzentów (w tym zwłaszcza udział jego żony), przez co zniechęcony Chick rozwiązał całkowicie zespół.
Mimo rozpadu muzycy nadal utrzymywali ze sobą kontakt i brali wzajemnie udział w solowych nagraniach. W roku '83 w swoim najbardziej znanym składzie (Corea, Clarke, Di Meola, White) ruszyli po raz pierwszy w trasę reunionu dając kilka koncertów, które zostały zarejestrowane tylko przez fanów czy wydane przez niszowe wytwórnie.
Po 25 latach solowych prac, zespół ponownie powrócił, by, jak mówią, sprawdzić czy nadal taka formuła muzyki jak z lat '70 zostanie przyjęta przez słuchaczy. Zespół grał w składzie Corea, Clarke, Di Meola, White, ale na niektórych koncertach dołączali do nich Bill Connors oraz skrzypek Jean-Luc Ponty (który w połowie lat '70 był namawiany przez Chicka do dołączenia się do zespołu). Podczas wielkie trasy dali również jeden koncert koncert w Polsce. Trasie towarzyszyło wydanie antologii zespołu - został również wydany albumu i materiału wideo z trasy.
Dyskografia:
Light as a Feather (1972)
Hymn of the Seventh Galaxy (1973)
Where Have I Known You Before (1974)
No Mystery (1975)
Romantic Warrior (1976)
Musicmagic (1977)
Live (1977)
Returns (2008)
DVD Live At Montreux 2008 (2009)
Opisy wykonawcy w Last.fm są edytowalna dla każdego. Poczuj się autorem i umieść swoje informacje!
Całość tekstu udostępnionego przez użytkowników na tej stronie jest dostępna w oparciu o licencję Creative Commons Attribution-ShareAlike; zastosowane mogą być takżę dodatkowe warunki.
