Richey James Edwards

Richey James Edwards, ur. 22 grudnia, 1967, Blackwool, uznany za zmarłego 23 listopada 2008. “Paranoiczny gitarzysta Manic Street Preachers” – jak donosi Machina – w rzeczywistości niewiele grał. Na koncertach jego gitara była wyciszana, a w studio większość partii nagrywali Niky Wire i James Dean Bradfield. Inteligentny, wrażliwy tekściarz (autor ponad 70% tekstów przerażającego The Holy Bible, ale o tym później…), a także postać reprezentacyjna – przecież piękny, w ten szczególny sposób, pociągający za każdy fragment zaburzonej osobowości. To on udzielał ekskluzywnych wywiadów – jako najbardziej elokwentny i czarujący, najchętniej fotografowany – za ikoniczne, miękkie usta i wielkie bambieeyes. Oczytany, zwłaszcza w klasycznej literaturze angielskiej i francuskich egzystencjalistach – odniesienia do Camusa tkwią nawet gdzieś w teledyskach. Notorycznie gasił papierosy na skórze, kaleczył się, wręcz regularnie, cierpiał na bezsenność, powoli znikał z głodu, nadużywał alkoholu – „zdrowo”.
Parę dni po debiucie Generation Terrorist, 1991, podczas sesji dla Musical Express powstały te ikoniczne zdjęcia - bluzka z „Suicide” i rany układające się w napis 4REAL – 17 szwów i grzeczny, poranny telefon z przeprosinami dla dziennikarza – miał styl. The Holy Bible przyniosła już widmo naprawdę niebezpiecznie postępujących zaburzeń. "4st 7lb" do dziś chyba jest hymnem w sieci pro-ana (pro-anorexia). Mroczne teksty i surowość brzmienia, liryczność i groza w podtekście. A krótko po premierze – publiczna deklaracja potrzeby pomocy, NHS hospital a potem prywatna klinika The Priory. W Bangkoku zranił się w klatkę piersiową, a ponoć po ostatnim koncercie w Londynie doszczętnie zniszczył gitarę po „You Love Us”.
1 lutego 1995 opuścił Embassy Hotel, Bayswater Road, Londyn. Wrócił do domu po Prozac I wypłacił 2000Ł. 17 lutego znaleziono porzucony Vauxhall Cavalier nieopodal Severn Bridge – Mostu Samobójców.