Biografia
-
Urodzony
28 czerwca 1955 (wiek 69)
-
Urodzony w
Elkhart, Elkhart County, Indiana, Stany Zjednoczone
Thomas Hampson
Od ponad trzydziestu lat jest znanym i podziwianym śpiewakiem. Zyskał nawet miano
najlepszego barytona końca ubiegłego stulecia. O jego występy zabiegają najbardziej prestiżowesceny operowe na całym świecie. Czemu trudno się dziwić bo nie tylko jego piękny głos o ciepłym
aksamitnym brzmieniu, pięknej barwie, swobodnej górze i wyrównanym rejestrze, któremu gdy
trzeba potrafi nadać dramatyczne zabarwienie i ekspresję, ale również ogromna wrażliwość i
kultura muzyczna pozwalają mu sięgać po bardzo szeroki repertuar. Oprócz wspaniałego
głosu ma również ogromny talent aktorski co pozwala mu na ukazanie prawdziwego oblicza
kreowanego bohatera. W sumie ma w repertuarze ponad 50 partii operowych, operetkowych i
musicalowych.
Z jednakowym powodzeniem śpiewa belcanto jak i mocne partie w dziełach Wagnera.
Jednym z jego ostatnich sukcesów była kreacja tytułowego Don Giovanniego w głośnej
inscenizacji Martina Kuseja na Festiwalu w Salzburgu. Śpiewał tą partię na trzech festiwalach
pod rząd budząc za każdym razem entuzjazm publiczności. Zresztą od wielu lat uznawany
jest za niemal wzorcowego odtwórcę partii Don Giovanniego. Pobyt Hampsona w Salzburgu
wykorzystano organizując za jego zgodą cieszące się wielkim wzięciem kursy mistrzowskie
dla młodych adeptów wokalistyki. Podczas prowadzenia lekcji dowodzi nie tylko mistrzostwa
wokalnego i pedagogicznego zacięcia, ale również ogromnego poczucia humoru i umiejętności
nawiązania kontaktu z młodymi artystami, którzy pod jego opieką nabierają właściwego szlifu w
wykorzystywaniu swoich możliwości.
Hampson urodził się w 1955 roku w amerykańskim Elkhart w stanie Indiana. Najpierw
ukończył stanowy uniwersytet w Indianapolis, później doskonalił swój artystyczny warsztat pod
kierunkiem znakomitych mistrzyń: Marietty Coyle, Elizabeth Schwarzkopf, Martial Singer i
Horsta Günthera. Debiutował z pełnym powodzeniem w 1981 roku w Deutsche Oper am Rhein
w Düsseldorfie. Zaraz po tym wygrał kilka renomowanych międzynarodowych konkursów
wokalnych co okazało się początkiem jego błyskawicznej międzynarodowej kariery. Potrzebował
zaledwie pięciu lat by zdobyć wszystkie liczące się sceny operowe. W 1986 roku partią hrabiego
Almavivy w Weselu Figara, debiutował w nowojorskiej MET, wcześniej poznała go publiczność,
Wiednia, Londynu. Później były występy w Monachium, Paryż, Salzburgu, Berlinie, Florencji,
Edyngurgu i Zurichu. Z operą tego ostatniego miasta związał się czteroletnim kontraktem. W 1988
roku zaśpiewał, oceniony w kategoriach wydarzenia i sensacji, recital pieśni w mediolańskiej La
Scali.
Przestawieniami z jego udziałem dyrygowali niemal wszyscy wielcy kapelmistrzowie z
Bernsteinem Levine, Ozawą, Abbado i Harnoncourtem na czele. Jest artystą niezmiernie zajętym.
Bywa, że w jednym sezonie występuje w: Zurich Opera, nowojorskiej Metropolitan Opera, San
Francisco Opera, Opéra National de Paris, londyńskiej Covent Garden, Festiwalu Operowym w
Glyndebourne i Operze Wiedeńskiej, do tego zdążył jeszcze zaśpiewać kilka recitali..
1
Zaczynał od partii mozartowskich
(Don Giovanni, Hrabia Almaviva w
Weselu Figara, później był rossiniowski
Figaro w Cyruliku sewilskim, tytułowy
Hamlet w operze Thomasa, Walenty w
Fauście, Marcello w Cyganerii, Roland
w Fierrbras Schuberta, by z czasem
przejść do wagnerowskiego Wolframa w
Tannhäuserze, Amfortasa w Parsifalu,
Guntera w Zmierzchu bogów. Osobną
kartę w jego karierze stanowią partie w
operach Verdiego. Markiz Posa w Don
Carlosie, Germont, ojciec, w Traviacie,
tytułowy Simon Boccanegra i Makbet,
Ford w Falstaffie, Amonastro w Aidzie,
Renato w Balu maskowym oraz Hrabia di
Luna w Trubadurze, zawsze i wszędzie
przynoszą mu uznanie publiczności i
krytyków. Podobne uznanie przyniosła
mu partia tytułowego Króla Rogera w
operze Karola Szymanowskiego.
Z równym powodzeniem śpiewa
partie oratoryjne oraz rozległy repertuar
pieśniarski. Uchodzi za znakomitego
wykonawcę pieśni: Schumanna,
Schuberta, Mahlera, Brahmsa, Griega,
Czajkowskiego i Ryszarda Straussa. W 1993 roku wydał krytyczne opracowanie tekstów pieśni
Mahlera. Warto też zaznaczyć, że Hampson nie unika lżejszej muzy i od czasu do czasu spotkać
go można w przedstawieniach operetkowych i musicalowych, szczególnymi względami darzy
w tym względzie Wesołą wdówkę i Zemstę nietoperza, w przedstawieniach których można go
spotkać w nowojorskiej MET.
Równie bogata, jak sceniczna, jest działalność fonograficzna Hampsona, którego idące w dziesiątki nagrania zbierają wysokie oceny światowej krytyki i najbardziej prestiżowe nagrody.
Opisy wykonawcy w Last.fm są edytowalna dla każdego. Poczuj się autorem i umieść swoje informacje!
Całość tekstu udostępnionego przez użytkowników na tej stronie jest dostępna w oparciu o licencję Creative Commons Attribution-ShareAlike; zastosowane mogą być takżę dodatkowe warunki.
