Bebop - styl jazzowy z początków lat 40. XX wieku. Powstał na wschodnim wybrzeżu USA. Główni twórcy: Charlie Parker (pseud. Bird), Dizzy Gillespie, Thelonious Monk. W porównaniu z wcześniejszymi stylami muzyki jazzowej, np. swingiem, charakteryzował się dużą swobodą interpretacyjną, improwizacją i bogatą rytmiką. Dał początek jazzowi nowoczesnemu.

Początki bebopu wiążą się z knajpą Minton's Playhouse w Harlemie. Henry Minton, jej właściciel, popadł w kłopoty finansowe i w październiku 1940 roku musiał powierzyć go jazzmanowi Teddy'emu Hillowi. Niedługo potem Hill stworzył zespół jazzowy, do którego weszli: Kenny Clarke (bębny), Thelonious Monk (fortepian), Nick Fenton (kontrabas) i Joe Guy (trąbka). Później dołączył do nich Dizzy Gillespie grający na trąbce.
Fani jazzu szybko dostrzegli grupę Hilla. Knajpa zdobywała coraz większą popularność, m.in. dzięki pojedynkom muzycznym, które się w niej odbywały. Wkrótce bebop zaczęto grać również w wielu innych knajpach Nowego Jorku, skąd rozprzestrzenił się na cały świat.