G-Funk, lub "Gangsta Funk", jest rodzajem rapu, który wywodzi się z West Coast - Gangsta Rap. G-Funk łączy ze sobą funkowe brzmienia, hip-hopową linie bassu, rap oraz śpiew. Często wykorzystywany jest talkbox.

Od strony lirycznej, w G-Funk'u raperzy poruszają głównie kwestie hedonistyczne, włączając w to przemoc, seks oraz gangsterskie obrazy. Głównym zamiarem tej muzyki jest wprawianie w dobry nastrój, więc nie porusza się tutaj ważnych kwestii, jest to zabawa słowem. Oczywiście nie jest to regułą, jednak G-Funk jest muzyką która ma być przyjemna dla ucha.

Odmiana ta narodziła się w latach 90' XX wieku w Kalifornii. Za prekursora, ojca tego stylu powszechnie uważa się Dr. Dre, jednakże również klasycznymi przedstawicielami tego nurtu jest grupa Above the Law (powstał tutaj konflikt o miano Ojca G-Funk'u). Pierwsze tchnienie g-funku można już poczuć w albumach N.W.A, gdzie to Dr wykorzystał sample grupy Parliament-Funkadelic. Jednakże rozgłos temu stylowi i sławę dla Dr. Dre przyniósł album The Chronic. W błyskawicznym tempie ten gatunek rapu stał się najpopularniejszym. Zaowocowało to produkcjami takich osobistości jak Warren G i DJ Quik. Album Warren'a Regulate... G-funk Era był kolejnym sukcesem - 4x platyna. Kolejnymi albumami które są klasyką tego gatunku to 2001, Doggystyle, Dogg Food.
G-funk'owej lini można się doszukać również w utworach 2Pac'a.
Ważna rolę w tworzeniu tej muzyki odegrał również Nate Dogg, który to w ogromnej ilości produkcji świetnie wyśpiewywał refreny (po prostu "Hot Rap Singer").

Obecnie styl ten jest mało popularny, tylko nieliczni zajmują się jego produkcją. Aczkolwiek w roku 2007 Daz Dillinger wydał album Dogg Chit, który to jest utrzymany w tym klimacie.