Italo disco – termin marketingowy wprowadzony w 1983 roku przez Bernharda Mikulskiego, założyciela wytwórni płytowej ZYX Music.

Termin odnosi się do włoskiej elektronicznej muzyki dyskotekowej z lat 80. oraz muzyki z innych części Europy i Ameryki Północnej, które ją naśladowały.

Typowy utwór nurtu italo disco posiada kontrastujące ze sobą zwrotki i refren oraz podkład muzyczny z syntezatora.

Najbardziej znanymi przedstawicielami są zespoły i wykonawcy tacy jak: Savage, Ken Laszlo, P.Lion, Albert One, Radiorama, Valerie Dore, Sabrina, Scotch, Baltimora, Righeira, Fancy, Ryan Paris, Spagna, Miko Mission, Mike Mareen, Silver Pozzoli, La Bionda, Gazebo, Eddy Huntington, Den Harrow, Ricchi e Poveri, Toto Cutugno.

Pod koniec dekady lat 80. popularność tego nurtu zaczęła drastycznie maleć, aż w końcu w początkach lat 90. całkowicie zniknął z rynku.

Italo disco stało się inspiracją dla powstającego wówczas w Polsce nurtu muzyki chodnikowej (disco polo).