Psychodelia to termin określający styl muzyki, sztuki wizualnej, mody i kultury, oryginalnie przypisywany schyłkowi lat sześćdziesiątych i hippisom. Został on stworzony w roku 1966, lecz największą popularność zdobył podczas Lata Miłości w 1967. Jego początki zwykle lokalizuje się w San Francisco, jednak szybko rozprzestrzenił się w USA i na całym świecie.

Nazwa psychodelia pochodzi od psychodelików, substancji psychoaktywnych wywołujących mistyczne doznania duchowe, wielobarwne i zmiennokształtne efekty wizualne oraz wzmożoną wrażliwość na bodźce.

Muzyka psychodeliczna wywodzi się z orientalnej muzyki goa pochodzącej z prowincji położonej nad Morzem Arabskim o tej samej nazwie. W owej prowincji organizowano masowe imprezy plażowe w otoczeniu palm, wizerunków Buddy i innych mistycznych symboli. Dzięki masowemu napływowi turystów na plaże Goa, raverzy-trancerzy zaczęli się przenosić do innych rejonów Indii oraz do RPA, Izraela, czy Meksyku. Muzyka także ewoluowała. W Anglii grupa ludzi, którzy powrócili z wypraw chciała odtworzyć niezwykły klimat i ducha panujące na plażach Goa. Artyści zaczęli tworzyć muzykę, określaną dzisiaj psychedelic trance, w swoich rodzinnych miastach.
Muzyka oczywiście zaczęła ewoluować, zahaczając o wpływy etniczne (indyjskie dzwonki, bongosy, mantry itp.).
Po bardzo niedługim czasie muzyka zaczęła promieniować na inne gatunki muzyczne- rock, jazz, muzykę elektroniczną (dopiero się wówczas rozwijającą) i inne.

Najsłynniejszym chyba jej przedstawicielem była grupa Pink Floyd (która swój psychodeliczny klimat, zwłaszcza w pierwszym okresie twórczości zawdzięczała LSD).