West Coast stał się dominacją w muzyce hip-hop w latach 90., tworząc odłam gangsta rapu, w którego kreację włączył się Dr. Dre – jedna z najbardziej wpływowych postaci w muzyce hip-hop. Dr. Dre stał się też jednym z twórców muzyki G-Funk, oraz wielu innych odmian hip-hopu. Jeszcze w latach 80., west coast rap opierał się w szczególnej mierze o zabawny rap ze Wschodniego wybrzeża, który przepasał się często przez nieco old-schoolową oprawę muzyczną. Pod koniec lat 80. Los Angeles i Bay Area, okazały się obszarami zamieszkanymi przez wielu utalentowanych muzyków, o których głośno zaczęło być w latach 90. Jeszcze pod koniec lat 80. pokazał się nam wpływowy czarnoskóry raper Ice-T, z niezłym debiutanckim LP. Na początku lat 90. pokazała się sprośna i wypaczona grupa "The Pharcyde", oraz latynoski zespół z nieco funkowym brzmieniem – Cypress Hill. Bay Area wyszło z takimi gwiazdorami, jak obsesyjny alfons Too $hort, zabawna grupa Digital Underground i z przełomowy w historii muzyki pop/rap Mc Hammer.

Krótko mówiąc, "westcoast rap" różniło od "eastcoast rap" to, że stał się bardziej elektryczny i trudniejszy w odbiorze. Jego buntowniczy charakter jako pierwsza ukształtowała grupa muzyczna N.W.A. na swoim drugim albumie Straight Outta Compton (pierwszy – "NWA & The Posse" był typowo imprezowy i nie zyskał dużej popularności), który prócz twardych uderzeń, charakteryzowały hedonistyczne i buntownicze teksty rozgniewanego społeczeństwa młodych afro-amerykanów. Po rozpadzie N.W.A. artysta Ice Cube zajął się solową karierą, a jego teksty były o tej samej tematyce co teksty wschodniej grupy Public Enemy. Kolejny członek N.W.A., Dr. Dre, odkrył i wylansował rapera o pseudonimie Snoop Dogg. Zwerbował go też do wytwórni płytowej Death Row Records. Wkrótce Dr. Dre wydał album The Chronic, który ukształtował styl muzyczny G-Funk. W późniejszym czasie z dobrej strony pokazali się też tacy artyści, jak wspomniany już Snoop Doggy Dogg, grupa Tha Dogg Pound, czy Warren G.